آموزش جملات امری در زبان آلمانی + فیلم

در این مقاله از سری مقالات آموزش زبان آلمانی به معرفی جملات امری در این زبان پرداختیم. جملات امری در زبان آلمانی به صورت پاراگراف می توانند در موقعیت ها و مکالمات مختلف مورد استفاده قرار بگیرند. این نوع جملات به عنوان دستورها، درخواست ها یا نصیحت ها به کار می روند:

• Bitte sei leise! Wir möchten schlafen. (لطفاً ساکت باش! می خواهیم بخوابیم.)
• Lass mich in Ruhe! Ich brauche Zeit für mich. (مرا به خلوتی بگذار! به وقتی برای خودم نیاز دارم.)
• Geh zur Schule und lerne gut. (به مدرسه برو و خوب درس بخوان.)
• Iss dein Gemüse, es ist gesund. (سبزیجاتت را بخور، سالم است.)

 

 

 

 

جملات امری در زبان آلمانی به دلیل نیاز به انتقال دستورها، درخواست ها و فرمان ها، به شکل های مختلفی می توانند بیان شوند. در ادامه به معرفی انواع جملات امری همراه با مثال میپردازیم. تا انتهای این مقاله همراه آموزشگاه زبان ملل باشید. این انواع جملات امری به صورت زیر هستند:

1. جملات امری ساده (Imperative Sentences):

این نوع جملات کوتاه و مستقیم هستند و معمولاً با فعل اصلی بدون فاعل بیان می شوند. از این نوع جملات برای ارسال دستور، فرمان، یا درخواست استفاده می شود. به عنوان مثال:

 

• Geh zur Schule! (به مدرسه برو!)
• Öffne das Fenster! (پنجره را باز کن!)
• Bleib hier! (اینجا بمان!)

2. جملات امری منفی (Negative Imperative Sentences):

در گرامر زبان آلمانی، این نوع جملات با افزودن "nicht" به فعل اصلی به منظور انتقال فرمان منفی به کار می روند. به عنوان مثال:

• Essen Sie nicht so viel! (چندان زیاد نخورید!)
• Mach das nicht! (این کار را انجام نده!)

3. جملات امری برای یک گروه (Imperative Sentences for a Group):

این نوع جملات برای دادن دستور به یک گروه افراد به کار می روند. به عنوان مثال:

• Helft einander! (یکدیگر را کمک کنید!)
• Bleibt zusammen! (با هم باقی بمانید!)

4. جملات امری با ضمایر فاعلی (Imperative Sentences with Pronouns):

در این نوع جملات، ضمایر فاعلی مستقیماً به فعل اصلی الحاق می شوند. به عنوان مثال:

• Steh auf! (تو بلند شو!)
• Komm her! (تو اینجا بیا!)

5. جملات امری بدون فعل اصلی (Imperative Sentences without Main Verb):

در این نوع جملات، فعل اصلی حذف می شود و تنها با کمک ضمایر و کلمات دیگر دستور ارسال می شود. به عنوان مثال:

• Mir nach! (پشت من بیایید!)
• Ruhe! (آرامش!)

صرف فعل آلمانی essen

صرف فعل آلمانی "essen" به شکل حال ساده (Präsens) به صورت زیر است که می توانید از آن برای یادگیری ابتدایی زبان آلمانی به شکل درست استفاده کنید:

• Ich esse (من می خورم)
• Du isst (تو می خوری)
• Er/Sie/Es isst (او/او/آن می خورد)
• Wir essen (ما می خوریم)
• Ihr esst (شما می خورید)
• Sie essen (آن ها می خورند)

این فعل به معنای "خوردن" است و در زبان آلمانی به شکل گسترده ای استفاده می شود، همانند فعل "to eat" در زبان انگلیسی. به عنوان مثال:

• Ich esse gerne Pizza. (من دوست دارم پیتزا بخورم.)
• Wir essen jeden Tag Frühstück. (ما هر روز صبحانه می خوریم.)

مطالعه بیشتر: بهترین آموزشگاه زبان آلمانی

امری فعل sein

فعل "sein" یکی از افعال مهم در زبان آلمانی است که به معنای "بودن" یا "هستند" استفاده می شود. در زیر صرف فعل "sein" در زمان حال ساده (Präsens) گردآورده شده است که می توانید در ملل بخوانید:

• Ich bin (من هستم)
• Du bist (تو هستی)
• Er/Sie/Es ist (او/او/آن هست)
• Wir sind (ما هستیم)
• Ihr seid (شما هستید)
• Sie sind (آن ها هستند)

این فعل به عنوان فعل اصلی جمله برای بیان هویت، وضعیت، ملیت و جنسیت استفاده می شود. همچنین، به عنوان فعل کمکی در زمان حال کامل (Perfekt) نیز به کار می رود. به عنوان مثال:

• Ich bin glücklich. (من خوشحال هستم.)
• Du bist Student. (تو دانشجو هستی.)
• Er ist in der Schule. (او در مدرسه است.)
• Wir sind gute Freunde. (ما دوستان خوبی هستیم.)
• Ihr seid sehr nett. (شما بسیار مهربان هستید.)
• Sie sind meine Eltern. (آن ها پدر و مادر من هستند.)

صرف فعل "sein" در زمان گذشته ساده (Präteritum):

• Ich war (من بودم)
• Du warst (تو بودی)
• Er/Sie/Es war (او/او/آن بود)
• Wir waren (ما بودیم)
• Ihr wart (شما بودید)
• Sie waren (آن ها بودند)

صرف فعل "sein" در زمان حال کامل (Perfekt):

• Ich bin gewesen (من بوده ام)
• Du bist gewesen (تو بوده ای)
• Er/Sie/Es ist gewesen (او/او/آن بوده است)
• Wir sind gewesen (ما بوده ایم)
• Ihr seid gewesen (شما بوده اید)
• Sie sind gewesen (آن ها بوده اند)

صرف فعل "sein" در زمان ماضی کامل (Plusquamperfekt):

• Ich war gewesen (من بوده بودم)
• Du warst gewesen (تو بوده بودی)
• Er/Sie/Es war gewesen (او/او/آن بوده بود)
• Wir waren gewesen (ما بوده بودیم)
• Ihr wart gewesen (شما بوده بودید)
• Sie waren gewesen (آن ها بوده بودند)

صرف فعل "sein" در زمان آینده ساده (Futur I):

• Ich werde sein (من خواهم بود)
• Du wirst sein (تو خواهی بود)
• Er/Sie/Es wird sein (او/او/آن خواهد بود)
• Wir werden sein (ما خواهیم بود)
• Ihr werdet sein (شما خواهید بود)
• Sie werden sein (آن ها خواهند بود)

صرف فعل "sein" در زمان آینده کامل (Futur II):

• Ich werde gewesen sein (من بوده ام خواهم بود)
• Du wirst gewesen sein (تو بوده ای خواهی بود)
• Er/Sie/Es wird gewesen sein (او/او/آن بوده است خواهد بود)
• Wir werden gewesen sein (ما بوده ایم خواهیم بود)
• Ihr werdet gewesen sein (شما بوده اید خواهید بود)
• Sie werden gewesen sein (آن ها بوده اند خواهند بود)

لطفاً توجه داشته باشید که صرف فعل "sein" در زبان آلمانی به همراه زمان های دیگر قابل تغییر است و ممکن است با تغییرات شخصی، تعداد و زمان جمله متفاوت شود.

حالت امری فعل haben

حالت امری فعل "haben" (to have) در زبان آلمانی به شکل زیر است که به صورت معمول در زبان آلمانی استفاده می گردد و بسیار مهم در دستور زبان مهم خواهد بود:

• Hab! (تو/شما داشته باش!)
• Haben wir! (ما داشته باشیم!)
• Habt ihr! (شما داشته باشید!)
• Haben Sie! (شما داشته باشید!)
• Haben sie! (آن ها داشته باشند!)

این صرف فعل "haben" به عنوان حالت امری به کار می رود تا افراد را دعوت به داشتن یا مالکیت چیزی کند. به عنوان مثال:

• Hab Geduld! (صبر کن!)
• Haben Sie einen Stift? (آیا یک خودکار دارید؟)
• Habt ihr Lust zu gehen? (آیا می خواهید بروید؟)

صرف فعل "haben" در زمان گذشته ساده (Präteritum):

• Ich hatte (من داشتم)
• Du hattest (تو داشتی)
• Er/Sie/Es hatte (او/او/آن داشت)
• Wir hatten (ما داشتیم)
• Ihr hattet (شما داشتید)
• Sie hatten (آن ها داشتند)

صرف فعل "haben" در زمان حال کامل (Perfekt):

• Ich habe gehabt (من داشته ام)
• Du hast gehabt (تو داشته ای)
• Er/Sie/Es hat gehabt (او/او/آن داشته است)
• Wir haben gehabt (ما داشته ایم)
• - Ihr habt gehabt (شما داشته اید)
• - Sie haben gehabt (آن ها داشته اند)

صرف فعل "haben" در زمان ماضی کامل (Plusquamperfekt):

• Ich hatte gehabt (من داشته بودم)
• Du hattest gehabt (تو داشته بودی)
• Er/Sie/Es hatte gehabt (او/او/آن داشته بود)
• Wir hatten gehabt (ما داشته بودیم)
• Ihr hattet gehabt (شما داشته بودید)
• Sie hatten gehabt (آن ها داشته بودند)

صرف فعل "haben" در زمان آینده ساده (Futur I):

• Ich werde haben (من خواهم داشت)
• Du wirst haben (تو خواهی داشت)
• Er/Sie/Es wird haben (او/او/آن خواهد داشت)
• Wir werden haben (ما خواهیم داشت)
• Ihr werdet haben (شما خواهید داشت)
• Sie werden haben (آن ها خواهند داشت)