زبان فیلیپینی
زبان فیلیپینی (انگلیسی: /ˌfɪlɪˈpiːnoʊ/) ؛ ویکانگ فیلیپینی، به صورت محلی [wɪˈkɐŋ ˌfiːliˈpiːno]) زبان ملی (Wikang pambansa / Pambansang wika) فیلیپین است. فیلیپینی نیز به همراه انگلیسی به عنوان زبان رسمی کشور فیلیپین تعیین شده است. این زبان یک نوع استاندارد شده از زبان تاگالوگ است، یک زبان منطقه ای استرالیایی که به طور گسترده در فیلیپین صحبت می‌شود. تاگالوگ زبان اول 24 میلیون نفر یا حدود یک چهارم جمعیت فیلیپین از سال 2019 است، در حالی که تا سال 2013، 45 میلیون نفر به عنوان زبان دوم تاگالوگ صحبت می‌کنند. تاگالوگ یکی از 185 زبان فیلیپین است که در Ethnologue مشخص شده است. به طور رسمی، فیلیپینی توسط کمیسیون زبان فیلیپینی (Komisyon sa Wikang Filipino در فیلیپینی یا به سادگی KWF) به عنوان "گویش بومی، گفتاری و نوشتاری، در مترو مانیل، منطقه پایتخت ملی، و در دیگر مراکز شهری مجمع الجزایر تعریف شده است. ". از سال 2000، بیش از 90٪ از مردم می‌توانند تاگالوگ صحبت کنند، تقریبا 80٪ می‌توانند فیلیپینی صحبت کنند و 60٪ می‌توانند انگلیسی صحبت کنند.
زبان فیلیپینی، مانند دیگر زبان‌های آسترونیزی، معمولاً از ترتیب فعل-فاعل-مفعول استفاده می‌کند، اما می‌تواند از ترتیب فاعل-فعل- مفعول نیز استفاده کند. این یک زبان آهنگی نیست و می‌توان آن را زبانی با لهجه و زبانی با زمان هجا در نظر گرفت.
فیلیپینی به طور رسمی به عنوان یک زبان کثرت محور در نظر گرفته می‌شود، زیرا طبق دستور قانون اساسی 1987 توسط سایر زبان های موجود فیلیپینی غنی و توسعه یافته است. ظهور انواع فیلیپینی با ویژگی های دستوری متفاوت از تاگالوگ در مترو سبو و مترو داوائو مشاهده شده است. اینها و مترو مانیل با هم سه منطقه بزرگ شهری فیلیپین را تشکیل می‌دهند.
کتاب آموزش زبان فیلیپینی
لینک های مرتبط
