جملات شرطی در زبان انگلیسی | انواع و مثال

جملات شرطی در زبان انگلیسی، انواعی از جملات هستند که شرایط و فرضیات مختلفی را بیان می کنند. این نوع جملات اغلب شامل یک شرط و نتیجه یا عواقب مختلفی که به وجود می آید در صورت برقراری یا عدم برقراری شرط می شوند. جملات شرطی به دو بخش تقسیم می شوند: شرط (if clause) و نتیجه (result clause) که ممکن است با هم و یا با یکدیگر جمله سازی شوند. 

آموزش گرامر جملات شرطی در زبان انگلیسی

مفهوم جملات شرطی یکی از مهم ترین واحدهای گرامری در زبان انگلیسی است. این ساختارهای گرامری به ما این امکان را می دهند تا شرایط و فرضیات مختلفی را بیان کرده و نتیجه ها یا عواقب مختلفی را برای وقوع یا عدم وقوع این شرایط ارائه دهیم. 
در انگلیسی، دو نوع اصلی از جملات شرطی وجود دارند: نوع اول (First Conditional) که برای شرایط واقعی و احتمالی در آینده استفاده می شود، و نوع دوم (Second Conditional) که برای شرایطی که در حال حاضر واقعی نیستند یا احتمال وقوع آن ها کم است، به کار می رود.
در نوع اول، شرط با حالت حال ساده ارائه می شود و نتیجه با "will یا going to همراه با فعل اصلی به حالت ساده تشکیل می شود. مثل: If it rains, I will stay at home. (اگر باران ببارد، من در خانه می مانم.)

در نوع دوم، شرط با were (به جای was برای تمام اشخاص) و فعل به حالت گذشته ساده ارائه می شود و نتیجه با would همراه با فعل به حالت اسمی تشکیل می شود. مثل: If I were rich, I would travel around the world. (اگر پولدار بودم، دور دنیا مسافرت می کردم.)
آموزش درست این دو نوع اصلی جملات شرطی به شما کمک می کند تا به درستی و اثربخش از این ساختارهای گرامری در مکالمات و نوشتار خود استفاده کنید.

 

1. جملات شرطی نوع اول (First Conditional)

این نوع جملات برای شرایط واقعی و احتمالی در آینده استفاده می شوند.

• شرط (if clause) در آن با حالت حال ساده (present simple) ارائه می شود.
• نتیجه (result clause) در آن با will یا  going to و فعل اصلی به حالت ساده آمده و نشان دهنده عواقب احتمالی برای وقوع شرط می باشد.

مثال: If it rains, I will stay at home. (اگر باران بیافتد، من در خانه می مانم.)

2. جملات شرطی نوع دوم (Second Conditional)

• این نوع جملات برای شرایطی استفاده می شوند که در حال حاضر واقعی نیستند یا احتمال وقوع آن ها کم است.
• شرط (if clause) در آن با were (به جای "was برای تمام اشخاص) و فعل به حالت گذشته ساده (simple past) آمده و نمایانگر شرط غیرواقعی است.
• نتیجه (result clause) با would و فعل به حالت اسمی (infinitive) آمده و نشان دهنده عواقب غیرواقعی در صورت برقراری شرط می باشد.

مثال: If I were rich, I would travel around the world. (اگر پولدار بودم، دور دنیا مسافرت می کردم.)
علاوه بر این دو نوع اصلی، وجود نوع های دیگری از جملات شرطی نیز وجود دارد، از جمله جملات شرطی نوع سوم (Third Conditional) و جملات شرطی نوع صفر (Zero Conditional). این نوع ها بر اساس شرایط و زمان های مختلف از زمان های گذشته و آینده استفاده می کنند.

مقاله پیشنهادی: جملات امری در انگلیسی و راهنمای استفاده آن ها

خدمات پیشنهادی: آموزش آنلاین زبان انگلیسی

انواع جملات شرطی در انگلیسی

جملات شرطی در انگلیسی به چند نوع اصلی تقسیم می شوند، که هر کدام شرایط و زمان های مختلفی را مورد بررسی قرار می دهند. 

1. جملات شرطی نوع اول (First Conditional)

• شرایط واقعی و احتمالی در آینده را بیان می کنند.
• شرط (if clause) با حالت حال ساده (present simple) ارائه می شود.
• نتیجه (result clause) با will یا going to و فعل اصلی به حالت ساده آمده و نشان دهنده عواقب احتمالی برای وقوع شرط می باشد.

مثال: If it rains, I will stay at home. (اگر باران بیافتد، من در خانه می مانم.)

 

2. جملات شرطی نوع دوم (Second Conditional)

• شرایطی که در حال حاضر واقعی نیستند یا احتمال وقوع آن ها کم است را بیان می کنند.
• شرط (if clause) با were (به جای was برای تمام اشخاص) و فعل به حالت گذشته ساده (simple past) آمده و نمایانگر شرط غیرواقعی است.
• نتیجه (result clause) با would و فعل به حالت اسمی (infinitive) آمده و نشان دهنده عواقب غیرواقعی در صورت برقراری شرط می باشد.

مثال: If I were rich, I would travel around the world. (اگر پولدار بودم، دور دنیا مسافرت می کردم.)

3. جملات شرطی نوع سوم (Third Conditional)

• برای بیان شرایط و وقایعی که در گذشته وقوع نکرده اند (نیاز به تغییر در گذشته) استفاده می شوند.
• شرط (if clause) با had و فعل سوم (past participle) آمده و نمایانگر شرایط غیر واقعی در گذشته است.
• نتیجه (result clause) با would have و فعل سوم (past participle) آمده و نشان دهنده عواقب غیرواقعی در گذشته می باشد.

مثال: If I had studied, I would have passed the exam. (اگر مطالعه می کردم، آزمون را قبول می شدم.)

4. جملات شرطی نوع صفر (Zero Conditional)

• برای بیان حقایق عاملی و شرایطی که همیشه درست هستند استفاده می شوند.
• شرط (if clause) با حالت حال ساده (present simple) ارائه می شود و نتیجه (result clause) هم با حالت حال ساده آمده و تاکید بر حقیقت و عاملی بودن شرط دارد.

مثال: If you heat water to 100 degrees, it boils. (اگر آب را به 100 درجه گرم کنید، جوش می آید.)

این چهار نوع اصلی از جملات شرطی در انگلیسی می توانند به شما در بیان مختلف شرایط و زمان ها کمک کنند. همچنین، توجه به تفاوت های گرامری و زمانی این انواع به درستی استفاده از آن ها بسیار مهم است.

 

چطور از جمله شرطی نوع صفر استفاده کنیم؟

جملات شرطی نوع صفر (Zero Conditional) در انگلیسی برای بیان حقایق عاملی و شرایطی استفاده می شوند که همیشه درست هستند و تاثیرات آنها پایدار است. این ساختارها به شما این امکان را می دهند که یک علت و اثر مستقیم را در یک جمله بیان کنید. در زیر یک توضیح به صورت پاراگرافی در مورد استفاده از جملات شرطی نوع صفر ارائه شده است:
جملات شرطی نوع صفر برای بیان حقایق عاملی و شرایطی که همیشه درست هستند و تاثیرات آنها پایدار استفاده می شوند. این ساختارها به ما امکان می دهند تا ارتباط مستقیمی بین یک علت و اثر را بیان کنیم. در جملات شرطی نوع صفر، شرط (if clause) با حالت حال ساده (present simple) ارائه می شود و نتیجه (result clause) هم با حالت حال ساده آمده و تاکید بر حقیقت و عاملی بودن شرط دارد.
If you mix red and blue, you get purple. (اگر شما قرمز و آبی را مخلوط کنید، بنفش می شود.)
در این مثال، شرط (مخلوط کردن قرمز و آبی) همیشه منجر به نتیجه (به دست آوردن رنگ بنفش) می شود. این یک حقیقت عاملی است و تاثیر آن همیشگی و پایدار است. اگر هر دو رنگ را با یکدیگر مخلوط کنید، نتیجه همیشه بنفش خواهد بود.
در موارد دیگر نیز می توانید از جملات شرطی نوع صفر برای بیان واقعیت ها و حقایق عاملی در زندگی روزمره استفاده کنید. این ساختارها به زبان آسان و واضح به ما این امکان را می دهند که ارتباط بین علت و اثر را بیان کرده و از توضیحات دقیق خودداری کنیم.

مقاله پیشنهادی: گرامر زبان انگلیسی | آموزش گرامر زبان انگلیسی

نشانه گذاری جملات شرطی

نشانه گذاری جملات شرطی در زبان انگلیسی معمولاً با استفاده از کلمه if (اگر) در جمله ها آغاز می شود. این کلمه به عنوان شرطی برای بیان شرایط ابتدایی عمل مورد استفاده قرار می گیرد. 
1. استفاده از if یا "unless: معمولاً شرط در جملات شرطی با کلمه "if" شروع می شود. به عنوان مثال: "If it rains..." (اگر باران بیافتد...) یا Unless you study... (مگرنه که شما مطالعه کنید...).
2. ترتیب جملات: در جملات شرطی نوع اول، شرط به عنوان ابتدایی ترین قسمت آمده و نتیجه به عنوان دنباله ای از شرط ظاهر می شود. در جملات شرطی نوع دوم و سوم، نیز این ترتیب حفظ می شود. 
3. استفاده از ویرگول (,) یا نقطه و ویرگول (;): می توانید شرط و نتیجه را با یک ویرگول (,) یا نقطه و ویرگول (;) از یکدیگر جدا کنید. مثلا: "If you study hard, you will pass the exam." (اگر سخت مطالعه کنید، آزمون را قبول خواهید کرد.) 
4. عدم استفاده از ویرگول (,) یا نقطه و ویرگول (;): اگر جمله ها کوتاه و مفهومی باشند، می توانید بدون ویرگول یا نقطه و ویرگول از آن ها استفاده کنید. مثلا: If it rains, I will stay at home.
5. تاکید بر شرط و نتیجه: جملات شرطی معمولاً برای تاکید بر شرط و نتیجه استفاده می شوند. بنابراین، می توانید از کلمات تاکیدی مانند "will"، "can"، "must و "always برای افزایش تاکید در جملات خود استفاده کنید.
6. عدم استفاده از فاصله قبل از "if": در عبارت شرطی، "if" بدون فاصله قبل از آن آمده و به شرایط اصلی جمله وصل می شود. مثلا: If you come, I will be happy.
7. ترتیب زمان ها: ترتیب زمانی در جملات شرطی بسیار مهم است. در نوع اول از حال ساده (present simple) برای شرط و "will یا going to برای نتیجه استفاده می شود. در نوع دوم از گذشته ساده (simple past) برای شرط و "would برای نتیجه استفاده می شود. در نوع سوم از گذشته کامل (past perfect) برای شرط و would have برای نتیجه استفاده می شود.

مطالعه بیشتر: ضمایر پرسشی در انگلیسی

مطالعه بیشتر: قیدهای با قاعده و بی قاعده در زبان انگلیسی